In recent years, the EU legislation on genetically modified crops has come under severe criticism. Among the arguments are that the present legislation is inconsistent, disproportionate, obsolete from a scientific point of view, and vague in terms of its scope. In this paper, the EU GM legislation is analysed based on five proposed criteria: legal certainty, non-discrimination, proportionality, scientific adaptability, and inclusion of non-safety considerations. It is argued that the European regulatory framework does not at present satisfy the criteria of (...) legal certainty, non-discrimination, and scientific adaptability. Two ways of reforming the present legislation toward greater accommodation of the values expressed through the proposed criteria are briefly introduced and discussed. (shrink)

Obstetric ultrasound has become a significant tool in obstetric practice, however, it has been argued that its increasing use may have adverse implications for women’s reproductive freedom. This study aimed to explore Australian obstetricians’ experiences and views of the use of obstetric ultrasound both in relation to clinical management of complicated pregnancy, and in situations where maternal and fetal health interests conflict.

The normative criterion of attainability, or non-utopianism, is often referred to in discussions of goal-setting rationality. Goals should be realistic, it is argued, since it is unreasonable to adopt goals that cannot be achieved and that are of no use in the selection of means toward their realization. However, despite the proposed requirement of attainability, utopian or semi-utopian goals are often adopted in political contexts, the Swedish Vision Zero for trafflc safety being one example. This paper develops and analyzes four (...) objections that can be raised against the use of utopian goals and to support the normative criterion of attainability: that utopian goals are (1) too imprecise and (2) too far-reaching to guide action effectively, (3) counterproductive, and (4) morally objectionable. A tentative defense of utopian goal-setting is built on the counter-arguments that can be put forward to weaken each of the four objections. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

The overall aim of this thesis is to present a model for rational goal-setting and to illustrate how it can be applied in evaluations of public policies, in particular policies concerning sustainable development and environmental quality. The contents of the thesis are divided into two sections: a theoretical section and an empirical section. Paper I identifies a set of rationality criteria for single goals and discusses them in relation to the typical function of goals. It is argued that goals are (...) typically set to enhance goal achievement. A goal that successfully furthers its achievement is “achievement-inducing”. It holds for each of the identified criteria that, ceteris paribus, improved satisfaction of a criterion makes a goal better in the achievement-inducing sense.Paper II contains an analysis of the notion of goal system coherence. It is argued that the coherence of a goal system is determined by the relations that hold among the goals in the system, in particular the relations of operationalization, means and ends, support, and conflict. Paper III investigates the rationality of utopian goals. The paper analyzes four arguments that support the normative criterion of attainability: that utopian goals are too imprecise and too far-reaching to guide action effectively, counterproductive, and morally objectionable. A tentative defence of utopian goal-setting is built on counter-arguments that can be put forward to weaken each of the four objections. Paper IV investigates the nature of self-defeating goals. The paper identifies three types of situations in which self-defeating mechanisms obstruct goal achievement: situations in which the goal itself carries the seeds of its own non-fulfilment, situations in which the activity of goal-setting contributes to goal failure, and situations in which disclosure of the goal interferes with progress. Paper V provides a brief description of the Swedish system of environmental objectives and a preliminary inventory of the management difficulties that attach to this goal system.Paper VI contains an investigation into the rationality of five Swedish environmental objectives through an application of the rationality criteria identified in Papers I-II. The paper identifies and discusses some difficulties that are associated with management by objectives and the use of goals in environmental policy. Paper VII analyses the rationality of the Swedish environmental quality objective A good built environment. Among the conclusions drawn in the paper are that some of the sub-goals to the objective are formulated in terms that are unnecessarily vague from an action-guiding standpoint and that others are problematic from the viewpoint of evaluability. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

The typical function of goals is to regulate action in a way that furthers goal achievement. Goals are typically set on the assumption that they will help bring the agent closer to the desired state of affairs. However, sometimes endorsement of a goal, or the processes by which the goal is set, can obstruct its achievement. When this happens, the goal is self-defeating. Self-defeating goals are common in both private and social decision-making but have not received much attention by decision (...) theorists. In this paper, we investigate different variants of three major types of self-defeating mechanisms: The goal can be an obstacle to its own fulfilment, goal-setting activities can impede goal achievement, and disclosure of the goal can interfere with its attainment. Different strategies against self-defeasance are tentatively explored, and their efficiency against different types of self-defeasance is investigated. (shrink)

Sustainable development is a common goal in the public sector but may be difficult to implement due to epistemic uncertainties and the long time frames required. This paper proposes that some of these problems can be solved by formulating cautious utopias, entailing a relationship between means and goals differing from both utopian and realistic goal-setting. Cautiously utopian goals are believed, but not certain, to be achievable and to remain desirable, but are open to future adjustments due to changing desires and/or (...) factual circumstances. Quality criteria for such goals are suggested. (shrink)

In order to responsibly protect certain cherished values, for instance, human or environmental health, privacy, or ‘human dignity’, societies see a need for oversight, guidance and regulation of de...

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Philosophy has much to offer psychiatry, not least regarding ethical issues, but also issues regarding the mind, identity, values, and volition. This has become only more important as we have witnessed the growth and power of the pharmaceutical industry, accompanied by developments in the neurosciences. However, too few practising psychiatrists are familiar with the literature in this area. -/- The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry offers the most comprehensive reference resource for this area ever published. It assembles challenging and (...) insightful contributions from key philosophers and others to the interactive fields of philosophy and psychiatry. Each contributions is original, stimulating, thorough, and clearly and engagingly written - with no potentially significant philosophical stone left unturned. Broad in scope, the book includes coverage of several areas of philosophy, including philosophy of mind, science, and ethics. For philosophers and psychiatrists, The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry is a landmark publication in the field - one that will be of value to both students and researchers in this rapidly growing area. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

In this article, we report the outcome of a sociological inquiry into nursing knowledge of death and dying, specifically ‘the good death’. A genealogical approach informed by actor‐network theory and appreciative inquiry were used to compose a broad socio‐material account of how nurses concern themselves with the care of the dying and end‐of‐life care. Our enquiry revealed similarly to other studies, that there was no shared or overarching model of care. Key themes derived from nurses' translations of ‘the good death’ (...) were re‐presented pictorially as six pillars and two processes to comprise a new diagram of The Personalised Ideal Death. (shrink)

Relationships are central to enacting person‐centred care of the older person with cognitive impairment. A fuller understanding of relationships and the role they play facilitating wellness and preserving personhood is critical if we are to unleash the productive potential of nursing research and person‐centred care. In this article, we target the acute care setting because much of the work about relationships and older people with cognitive impairment has tended to focus on relationships in long‐term care. The acute care setting is (...) characterized by archetypal constraints which differentiate it from long‐term care, in terms of acuity and haste, task‐orientated work patterns and influence from “the rule of medicine,” all of which can privilege particular types of relating. In this article, we drew on existing conceptualizations of relationships from theory and practice by tapping in to the intellectual resources provided by nurse researchers, the philosophy of Martin Buber and ANT scholars. This involved recounting two examples of dyadic and networked relationships which were re‐interpreted using two complementary theoretical approaches to provide deeper and more comprehensive conceptualizations of these relationships. By re‐presenting key tenets from the work of key scholars on the topic relationships, we hope to hasten socialization of these ideas into nursing into the acute care setting. First, by enabling nurses to reflect on how they might work toward cultivating relationships that are more salutogenic and consistent with the preservation of personhood. Second, by stimulating two distinct but related lines of research enquiry which focus on dyadic and networked relationships with the older person with cognitive impairment in the acute care setting. We also hope to reconcile the schism that has emerged in the literature between preferred approaches to care of the older person with cognitive impairment, that is person‐centred care versus relationship‐centred care by arguing that these are complementary rather than mutually exclusive and can be brought together in one theoretical framework acknowledging personhood as relational in essence. (shrink)

Key commentators on person‐centred care have described it as a “new ethic of care” which they link inextricably to notions of individual autonomy, action, change and improvement. Two key points are addressed in this article. The first is that few discussions about ethics and person‐centred are underscored by any particular ethical theory. The second point is that despite the espoused benefits of person‐centred care, delivery within the acute care setting remains largely aspirational. Choices nurses make about their practice tend to (...) comply more often with prevailing norms than those championed by person‐centred care. We draw on elements of work by moral philosopher Løgstrup and Foucault to provide insight into nurses’ ethical conduct and ask why nurses would want to act otherwise, when what they think and do is viewed as normal, or think and act otherwise if doing so is seen within the organization as transgressive? To address these more specific questions, we discuss them in relation to the following constructs: the ethical demand, sovereign expressions of life and parrhêsia. We conclude by arguing that a ethical theoretical framework enables nurses to increase their perceptibility and appreciation of the ethical demand particularly those emanating from incommensurability between organizational norms and the norms invoked by person‐centred care. We argue that nurses’ responses to the ethical demand by way of parrhêsia can be an important feature of intra‐organizational reflexivity and its transformation towards the delivery care that is more person‐centred, particularly for older people with cognitive impairment. We conclude the article by highlighting the implications of this for nursing education and research. (shrink)

The aim of this analysis was to examine the concept of time to rejuvenate and extend existing narratives of time within the nursing literature. In particular, we hope to promote a new trajectory in nursing research and practice which focuses on time and person‐centred care, specifically of older people with cognitive impairment hospitalized in the acute care setting. We consider the explanatory power of concepts such as clock time, process time, fast care, slow care and time debt for elucidating the (...) relationship between ‘good care’ and ‘time use’. We conclude by offering two additional concepts of time, plurotemporality and person‐centred time (PCT) which we propose will help advance of nursing knowledge and practice. Nurse clinicians and researchers can use these alternative concepts of time to explore and describe different temporal structures that honour the patient's values and preferences using experiential, observation‐based nursing research approaches. (shrink)

Background: There is a shortage of reports on what potential recipients of implantable cardioverter–defibrillators need to be informed about and what role they can and want to play in the decision-making process when it comes to whether or not to implant an ICD.Aims: To explore how patients with heart failure and previous episodes of malignant arrhythmia experience and view their role in the decision to initiate ICD treatment.Patients and methods: A qualitative content analysis of semistructured interviews was used. The study (...) population consisted of 31 outpatients with moderate heart failure at the time of their first ICD implantation.Setting: The study was performed at Sahlgrenska University Hospital, Göteborg, Sweden.Results: None of the respondents had discussed the alternative option of receiving treatment with anti-arrhythmic drugs, the estimated risk of a fatal arrhythmia, or the expected time of survival from heart failure in itself. Even so, very little criticism was directed at the lack of information or the lack of participation in the decision-making process. The respondents felt that they had to rely on the doctors’ recommendation when it comes to such a complex and important decision. None of them regretted implantation of the ICD.Conclusions: The respondents were confronted by a matter of fact. They needed an ICD and were given an offer they could not refuse, simply because life was precious to them. Being able to give well-informed consent seemed to be a matter of less importance for them. (shrink)

Although a large body of literature exists propounding the importance of space in aged care and care of the older person with dementia, there is, however, only limited exploration of the ‘acute care space’ as a particular type of space with archetypal constraints that maybe unfavourable to older people with cognitive impairment and nurses wanting to provide care that is person‐centred. In this article, we explore concepts of space and examine the implications of these for the delivery of care to (...) older people who are cognitively impaired. Our exploration is grounded in theorisations of space offered by key geographers and phenomenologists, but also draws on how space has been constructed within the nursing literature that refers specifically to acute care. We argue that space, once created, can be created and that nursing has a significant role to play in the process of its recreation in the pursuit of care that is person‐centred. We conclude by introducing an alternative logic of space aimed at promoting the creation of more salutogenic spaces that invokes a sense of sanctuary, safeness, and inclusion, all of which are essential if the care provided to the older person with cognitive impairment is apposite to their needs. The concept of ‘person‐centred space’ helps to crystallize the relationship between space and person‐centred care and implies more intentional manipulation of space that is more conducive to caring and healing. Significantly, it marks a return to Nightingale's wisdom, that is, to put the person in the best possible conditions for nature to act upon them. (shrink)

In this article, we sought reconciliation between the “body‐as‐representation” and the “body‐as‐experience,” that is, how the body is represented in discourse and how the body of older people with cognitive impairment is experienced. We identified four contemporary “technologies” and gave examples of these to show how they influence how older people with cognitive impairment are often represented in acute care settings. We argued that these technologies may be mediated further by discourses of ageism and ableism which can potentiate either the (...) repressive or productive tendencies of these technologies resulting in either positive or negative care experiences for the older person and/or their carer, including nurses. We then provided examples from research of embodied experiences of older people with dementia and of how nurses and other professionals utilized their inter‐bodily experiences to inform acts of caring. The specificity and individuality of these experiences were more conducive to positive care experiences. We conclude the article by proposing that the act of caring is one way nurses seek to reconcile the “body‐as‐representation” with the “body‐as‐experience” to mitigate the repressive effects of negative ageism and ableism. The act of caring, we argue, is the essence of caring enacted through the provision of person‐centred care which evokes nurses to respond appropriately to the older person's “otherness,” their “variation of being” while enabling them to enact a continuation of themselves and their own version of normality. (shrink)

It is commonly argued that cultural objects ought to be returned to their place of origin in order to remedy injustices committed in the past. In this paper, it is shown that significant challenges attach to this way of arguing. Although there is considerable intuitive appeal in the idea that if somebody wrongs another person then she ought to compensate for that injustice, the principle is difficult to apply to wrongdoings committed many decades or centuries ago. It is not clear (...) that historic injustices can meaningfully be corrected, or compensated for, and there are several arguments why, even in cases where there is a prima facie moral case for compensation, repatriation might not be a legitimate means of remedy. In order to bring analytical clarity to the issue, this paper discusses the various steps of the argument that must be addressed in order to ground a valid repatriation claim based on historic injustices. (shrink)

_Making Sense of Tantric Buddhism_ fundamentally rethinks the nature of the transgressive theories and practices of the Buddhist Tantric traditions, challenging the notion that the Tantras were "marginal" or primitive and situating them instead--both ideologically and institutionally--within larger trends in mainstream Buddhist and Indian culture. Critically surveying prior scholarship, Wedemeyer exposes the fallacies of attributing Tantric transgression to either the passions of lusty monks, primitive tribal rites, or slavish imitation of Saiva traditions. Through comparative analysis of modern historical narratives--that depict (...) Tantrism as a degenerate form of Buddhism, a primal religious undercurrent, or medieval ritualism--he likewise demonstrates these to be stock patterns in the European historical imagination. Through close analysis of primary sources, Wedemeyer reveals the lived world of Tantric Buddhism as largely continuous with the Indian religious mainstream and deploys contemporary methods of semiotic and structural analysis to make sense of its seemingly repellent and immoral injunctions. Innovative, semiological readings of the influential _Guhyasamaja Tantra_ underscore the text's overriding concern with purity, pollution, and transcendent insight--issues shared by all Indic religions--and a large-scale, quantitative study of Tantric literature shows its radical antinomianism to be a highly managed ritual observance restricted to a sacerdotal elite. These insights into Tantric scripture and ritual clarify the continuities between South Asian Tantrism and broader currents in Indian religion, illustrating how thoroughly these "radical" communities were integrated into the intellectual, institutional, and social structures of South Asian Buddhism. (shrink)

_Making Sense of Tantric Buddhism_ fundamentally rethinks the nature of the transgressive theories and practices of the Buddhist Tantric traditions, challenging the notion that the Tantras were "marginal" or primitive and situating them instead -- both ideologically and institutionally -- within larger trends in mainstream Buddhist and Indian culture. Critically surveying prior scholarship, Wedemeyer exposes the fallacies of attributing Tantric transgression to either the passions of lusty monks, primitive tribal rites, or slavish imitation of Saiva traditions. Through comparative analysis of (...) modern historical narratives -- that depict Tantrism as a degenerate form of Buddhism, a primal religious undercurrent, or medieval ritualism -- he likewise demonstrates these to be stock patterns in the European historical imagination. Through close analysis of primary sources, Wedemeyer reveals the lived world of Tantric Buddhism as largely continuous with the Indian religious mainstream and deploys contemporary methods of semiotic and structural analysis to make sense of its seemingly repellent and immoral injunctions. Innovative, semiological readings of the influential _Guhyasamaja Tantra_ underscore the text's overriding concern with purity, pollution, and transcendent insight -- issues shared by all Indic religions -- and a large-scale, quantitative study of Tantric literature shows its radical antinomianism to be a highly managed ritual observance restricted to a sacerdotal elite. These insights into Tantric scripture and ritual clarify the continuities between South Asian Tantrism and broader currents in Indian religion, illustrating how thoroughly these "radical" communities were integrated into the intellectual, institutional, and social structures of South Asian Buddhism. (shrink)

Postmodernism has evoked great controversy and it continues to do so today, as it disseminates into general discourse. Some see its principles, such as its fundamental resistance to metanarratives, as frighteningly disruptive, while a growing number are reaping the benefits of its innovative perspective. In Political Theory and Postmodernism, Stephen K. White outlines a path through the postmodern problematic by distinguishing two distinct ways of thinking about the meaning of responsibility, one prevalent in modern and the other in postmodern perspectives. (...) Using this as a guide, White explores the work of Heidegger, Foucault, Derrida, Lyotard, and Habermas, as well as 'difference' feminists, with the goal of showing how postmodernism can inform contemporary ethical-political reflection. In his concluding chapter, White examines how this revisioned postmodern perspective might bear on our thinking about justice. (shrink)

Opposition against greenhouse gas emissions reductions is strong among some conservative Christian groups, especially in the United States. In this paper, we identify five scripture-based arguments against greenhouse gas mitigation put forward by a core group of Christian conservatives ('the Cornwallists'): the anti-paganism argument, the enrichment argument, the omnipotence argument, the lack of moral relevance argument and the cost-benefit argument. We evaluate to what extent the arguments express positions that can be characterised as climate science denialist and to what degree (...) they are consistent with support for climate adaptation. Using Stefan Rahmstorf's (2004) taxonomy of climate science denial, we conclude that the Cornwallists could be labelled climate change deniers. However, their opposition is not only based on denial of climate science but often rests on premises that render the science irrelevant, a position we term 'relevance denialism'. (shrink)

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Person‐centred care is a relatively new orthodoxy being implemented by modern hospitals across developed nations. Research demonstrating the merits of this style of care for improving patient outcomes, staff morale and organizational efficiency is only just beginning to emerge. In contrast, a significant body of literature exists showing that attainment of person‐centred care in the acute care sector particularly, remains largely aspirational, especially for older people with cognitive impairment. In previous articles, we argued that nurses work constantly to reconcile prevailing (...) constructions of time, space, relationships, the body and ethics, to meet expectations that the care they provide is person‐centred. In this article, we explore key concepts of neo‐liberal thought which forms an important back‐story to the articles. Economic concepts, “efficiency” and “freedom” are examined to illustrate how nurses work to reconcile both the repressive and productive effects of economic power. We conclude the article by proposing a new research agenda aimed at building a more nuanced understanding of the messy actualities of nursing practice under the influences of neo‐liberalism, that illuminates the compromises and adaptations nurses have had to make in response to economic power. (shrink)

An important volume connecting classical studies with feminism, Feminism and Ancient Philosophy provides an even-handed assessment of the ancient philosophers' discussions of women and explains which ancient views can be fruitful for feminist theorizing today. The papers in this anthology range from classical Greek philosophy through the Hellenistic period, with the predominance of essays focusing on topics such as the relation of reason and the emotions, the nature of emotions and desire, and related issues in moral psychology. The volume contains (...) some new, ground-breaking essays on Plato, Aristotle, and the Stoics, as well as previously published pieces by established scholars like Martha Nussbaum and Julia Annas. It promises to be of interest to an interdisciplinary audience including those working in classics, ancient philosophy, and feminist theory. (shrink)